CENOTAPHIUM

CENOTAPHIUM

Graece κενοτάφιον, Papinio Statio vacuum sepulchrum est, Theb. l. 12. v. 160.

Quin fugitis, dum tuta via est, Lernamque reversae

Nomina (quod superest) vacuis datus orba sepulchris,

Absentesque animas ad inania busta vocatis.

Ubi Vetus Scholiastes: Quod solum potestis, cenotaphia illis erigite et inscribite eorum nomina, quod iuvabit pene eos, ut sepultura. Unde Ausonius, in Parentalib. Praefat. v. 9.

Hoc satis et tumulis, satis et telluris egenis,

Voce ciere animas funeris instar habet.

Quod cum tam inscriptionibus monumentorum, quam vocis vivae commemoratione fieri posset, subicit mox, v. 11.

Gaudent compositi cineres sua nomina dici,

Frontibus hoc scriptis et monumenta iubent.

Ille etiam maesti cui defuit urna sepulchri,

Nomine ter dictô pene sepultus erat.

Ideoque nomina defunctorum insculpebant monumentis, ut saepius lecta eundem effectum haberent. Quod et Cenotaphiis apud Papinium Ornitus fieri praecipit loc. cit. Quâ seutentia exstructa fuerunt per totam olim Graeciam plurima Cenotaphia, h. e. vacua id genus monumenta et sepulchra, ut videre est in Memorabilibus Pausaniae; qui Argivorum inprimis, bellô Troianô occisorum, Cenotaphium memorat in Corinthiacis. Sic naufragi Cenotaphium, narrat Callimachus Epigramm. 2.

---- Εἰν ἁλί του φέρεται νέκυς, ἀντὶ δ᾿ ἐκείνου

Οὔνομα καὶ κενεὸν ςᾶμα παρερχόμεθα.

---- In mari alicubi iactatur cadaver, vice vero illius

Nomen et monumentum inane praeterimus.

Virgilius Tumulum inanem dixit Aen. l. 3. v. 301.

Sollennes tum forte dapes et tristia dona

Libabat cineri Andromache, manesque vocabat

Hectoreum ad tumulum, viridi quem cespite inanem,

Et geminas causam lacrumis sacraverat aras.

Vide quoque Val. Flaccum, l. 5. Suetonius Honorarium tumulum, in Vitis Caesarum, l. 5. c. 1. Lycophron Κενήρια, in Cassandra,

---- ---- ---- ὥς φθιτῶν θέμις,

Α᾿λλ᾿ οὔνομ᾿ οἰκτρὸν καὶ κενηρίων γράφας.

---- ---- ---- ut iusta denicalia,

Sed triste nomen, atque cespitum notas.

Solebant vero non nomen solum demortui, verum etiam e qua patria et familia esset, adscribere; quam inscriptionem Memoriam sive Monumentum Romani appellavêre. Vide Isidorum, Origin. l. 15. c. 11. Insuper et pyram accendebant et coronas imponebant, Xenophon Expedit. Cryi, l. 6. Οὓς δὲ μὴ εὕριοκον, κενοτάφιον αὐτοῖς ἐποίηςαν μέγα, καὶ πύραν μεγάλην καὶ ςτεφάνους ἐπέθεςαν. Quos vero non repererunt, iis Cenotaphium erexêre ingens, et rogum amplissimum et coronas imposuerunt, etc. Etiam anniversariis ludis statô die circa illa monumenta, nec non supplicationibus publicis, defungebantur, uti idem docet Sueton. ubi supra. De quo ritu capias

Ausonium in Epitaphiis Professor. Burdigalens. Tit. XVI. Aemilii Magni Arborii, v. 15.

Illic dives opum, doctoque ibi Cocsare honorus

Occumbis patribus Magne superstitibus.

In patriam sed te sedem, ac monumenta tuorum

Principis Augusti restituit pietas.

Hinc renovat causam lacrimis et flebile munus

Annuus ingratâ relligione dies.

Vide Io. Meursium ad Lycophr. Ioann. Kirchmannum de Funeribus, l. 3. c. 27. Casp Barthium Animadvers. ad Statium l. cit. ut et hîc passim, inprimis in voce Monumentum.